|
|||||||||
|
Sinds 2017 brengt de Zweedse zangeres en songschrijfster Johanna Lillvik uit Borås haar songs uit op plaat, eerst nog op een titelloze EP en daarna in 2020 op haar eerste volwaardige debuutplaat “Blues Escape”. Zij studeerde eerst Scandinavische folkmuziek en ging daarna als artieste werken voor het beroemde ‘Cirque Du Soleil’ tot ze vijf jaar geleden besloot om zich volledig toe te gaan leggen op de ontwikkeling van een eigen muzikale solocarrière. De internationale doorbraak zou er nu moeten komen dankzij de release van haar derde plaat “The Love Hate Syndrome” met twaalf eigen composities in het Engels over liefde, gevoelens, emoties en passie. Voorafgaand aan de release van dit album werden er al drie singles uit getrokken met de twee nummers die u op de video’s kunt beluisteren: “Hydra” en “Mothers Blues” en de recent uitgebrachte jazzy single “Wolves”. Haar sound omschrijven is niet zo eenvoudig omdat ze klassieke instrumenten als piano en blazers combineert met rockmuziek gespeeld op gitaren, basgitaar en drums. Vocaal en muzikaal doet haar werk ons denken aan andere vrouwelijke artiesten als Kate Bush en Regina Spektor. Haar kristalheldere stem begeleidt de luisteraar door mooi gezongen en knap georkestreerde songs als “Feels Like Screaming”, “Gospel Of Nut”, “Say What, Say Why” en het rockende “Modern Woman”. De twaalf nummers op “The Love Hate Syndrome” werden instrumentaal begeleid door Johanna Lillvik zelf op piano, drummer Kim Gunneriusson die ook net als Mikael Carlsson op gitaar speelt, bassist Joakim Saarenpää, accordeonist Jonathan Larsson en de blazers Anders Vall op trompet en Anders Lindahl op trombone. (valsam)
|